گروه درمانی

یکی از خدمات بسیار مهمی که به تازگی خیلی هم در ایران رواج پیدا کرده است و در کلینیک مشاوره راه سوم نیز ارائه میگردد درمان گروهی یا همان گروه درمانی هست.

گروه درمانی همانند روان درمانی انفرادی است با این تفاوت که در این روش روانشناس و یا مشاور به جای تمرکز بر روی یک فرد و مشکلات مختص به وی با یک گروه و یا چندین نفر سروکار دارد.

در گروه درمانی، اعضای گروه که معمولا بین 6 الی 12 نفر میباشند دارای مشکلات مشابهی هستند و بر روی همان مشکلات بحث و تبادل نظر میکنند و به کمک درمانگر(تسهیل گر گروه) سعی میکند در جلسات منظمی که برگزار میشود به اهداف درمانی دست پیدا کنند.

تفاوت کلینیک راه سوم با دیگر مراکز مشاوره در این است که در کلینیک راه سوم علاوه بر گروههای رایج درمانی که در سایر کلینیکها برگزار میگردد گروههای وجود گرایی(اگزیستانسیالیسم) و گروههای آسپرگر( ویژه افراد آسپرگر) نیز برگزار میگردد.

مشکلات و مسائلی که با استفاده از گروه درمانی قابل حل هستند میتواند خیلی گستره باشد، از جمله مشکلات مرتبط به خود انگاره ، نداشتن احساس هویت ، عزت نفس.

مشکلات نشانه ای  شامل اضطراب ، افسردگی روان تنی ، عملکرد ضعیف شغلی ، برخورد غیر مؤثر با فشارهای روانی ، مشکلات عاطفی ، ناتوانی در ابراز اهمیت ، ناتوانی در کنترل احساسات ، پرخاشگری ، سوگ، روابط اجتماعی نامناسب ، ناراحتی در مجمع ، ناتوانی در اعتماد به دیگران ، وابستگی شدید به دیگران ، ابراز وجود بیش از حد ، ناتوانی در برقراری ارتباط با جنس مخالف ، اعتیاد ، مشکلات زنانشویی مثل اختلافات و مشاجرات همسران و …

افرادی که تحت گروه درمانی قرار می گیرند باید بسیار زیاد از انگیزه لازم برخوردار باشند، میل به تغییر داشته باشند و در راستای رسیدن به این هدف بکوشند. ورود به برنامه گروه درمانی باید داوطلبانه باشد و بیمار به صرف توصیه دوستان و اقوام و مسئولین روان درمانی به این کار وادار نشود. بیمار باید به گروه درمانی معتقد باشد و آنرا یک شیوه درمانی درست و مناسب بداند. معتقد باشد که گروه نیازهای او را برآورده می سازد و مفید واقع می شود. نظر به اینکه گروه درمانی اصولا فرآیند کلامی است، بیمار باید از مهارتهای کلامی و مفهومی کافی برخوردار باشد. در گروه درمانی برای بیماران شدیدا افسرده ، بیمارن مبتلا به اسکیزوفرنی حاد ، اختلال شخصیتهای پارانوئید ، اختلال شخصیتاسکیزوئید شدید ، اختلال شخصیت جامعه ستیز ، افراد مبتلا به بیمار انگاری و اختلال شخصیت خود شیفته در صورتی که گروه درمانی بلند مدت باشد، نمی توانند مفید باشند.

معمولا اکثر افراد در شروع حاضر به شرکت در جلسات و افشا کردن اسرار خود نیستند ولی با گذشت زمان این مشکل برطرف خواهد شد.قرار نیست در گروه درمانی کسی را مجبور به حرف زدن کنند.بسیاری از افراد با قضاوت عجولانه در مورد بی فایده بودن گروه،جلسات را قطع کرده و شانس تغییرات مفید را از خود سلب می کنند.هرچه شرکت شما در بحثها و اظهارنظرتان بیشتر باشد سود بیشتری از جلسات خواهید برد.سعی کنید در گروه افکار و احساسات خود را صادقانه بیان کنید.خودتان سعی کنید از بحثهای متفرقه در مورد مذهب و سیاست و…خودداری کنید.گاهی استرس افراد از صحبت کردن راجع به خودشان آنها را به سمت این بحثها سوق می دهد.یکی از قوانین اصلی گروهها محرمانه بودن صحبتهایی است که در گروه می شود.لذا در رابطه با دوستان و اعضای خانواده فقط حق دارید از تجربیات خودتان بگویید و نام هیچ کس را به زبان نیاورید.بهتر است اعضای گروهها در بیرون از گروه با هم رابطه ای نداشته باشند وگرنه به موفقیت کل گروه آسیب وارد می شود.گروههای درمانی محلی برای دوست یابی نیستند.تغییرات اساسی در شخصیت افراد معمولا با گذشت زمان رخ می دهد و نباید انتظار تاثیر سریع داشت.معمولا اول در گروه رفتارتان تغییر می کند و بعد در خارج از گروه هر چه مدت حضور شما در گروه بیشتر باشد تاثیر بیشتری خواهید گرفت.